Zostałam poproszona by napisać artykuł w którym wyjaśnia niektóre z ćwiczeń na umiejętność liczenia, które zaplanowałam i dostarczyłam Richardowi przez jego 3 lata w zerówce (szkole dla dzieci od 5-7lat). Spróbowałam wyjaśnić zakres ćwiczeń na które natrafiliśmy i w jaki sposób spróbowałam je dostosować dla specyficznego profilu potrzeb Richarda, tego co lubi i czego nie lubi. Opisałem 4 główne obszary pracy na których się skupiłam z Richardem włączając w to naukę kształtów Numicon, numerowanie, podstawy dodawania, pieniądze oraz czas. Nim jednak zaczniemy, pozwólcie, że opowiem wam nieco o Richardzie i o sobie.
Nieco na mój temat
Zostałam wykwalifikowaną pielęgniarką w 1989 i od tego czasu pracuję jako prywatna niania oraz w żłobkach i przedszkolach z dziećmi od 6 miesiący do 5 lat. Spędziłam ostatnie 4 lata pracując w typowej zerówce, wspierając Richarda, który ma Zespół Downa. Ma on również obustronną, umiarkowaną utratę słuchu i używa aparatu słuchowego. Richard ma również osłabiony wzrok i nosi okulary.
Nieco na temat Richarda
Jest zabawnym, kochającym, troskliwym i rozmyślnym 7-latkiem, który wie czego chce. Z biegiem czasu, zawarł specjalne przyjaźnie z pewnymi dziećmi z jego przedziału Y1/Y2 , z których większość jest w grupie dzieci Y1, chociaż w czasie gier on uwielbia uczestniczyć w grach z innymi dziećmi. Praktycznie każde dziecko w szkole zna Richarda po imieniu i często słychać „Cześć Richard”
Richard ma zwyczaj używać jedno lub dwuwyrazowych fraz w swoim wyrazistym języku, jednakże potrafi zrozumieć zdania składające się z 3 słów przenoszących informacje, np. „Połóż konika na pudełku”. Uczy się Makatonu, Richard i ja używamy znaków by pomóc nam w komunikowaniu się i pokazać sobie, co mamy na myśli.
Umiejętności liczenia Richarda systematycznie wzrastają przez ostatnie 3 lata odkąd z nim pracuję. W tym artykule skupiłam się na pracy, którą wykonujemy z cyframi/liczbami 1-10 jak też próbujemy skonsolidować jego rozumienie na tym poziomie. Jednakże nie ogranicza nas to, od uczestniczenia i cieszenia się zajęciami z liczbami większymi niż 10 z zresztą klasy. Np. Richard kocha uczestniczyć w liczeniu ze swoimi rówieśnikami przed każdą lekcją umiejętności liczenia. Jest również w stanie liczyć w dwójkach. Nauczył się jak kopiować pewne liczebniki do 10, a niektóre z nich potrafi zapisać niezależnie.
Używanie Numiconu
Razem z 15 innymi dziećmi z Zespołem Downa w naszej okolicy, Richard uczestniczył w projekcie Numiconu, koordynowanym przez dr Nye. Zajęcia trwały 12 miesięcy i składały się z pracy po 10 minut na dzień, jako części godziny umiejętności liczenia, ostrożnie odbywającej się poprzez ćwiczenia Numiconu. Byliśmy wspierani przez Jo, która odwiedzała nas i prowadziła warsztaty z Sarah Duffen Centre. Jo wspierała nas nie tylko by tkwić w konkretnych ćwiczeniach naszkicowanych na kartach ćwiczeń, ale również by integrować użycie materiałów Numiconu z innymi ćwiczeniami na umiejętność liczenia, które znajdowały się w klasie. Poszłam krok dalej i zdecydowałam się włączyć Numicon w plac zabaw.
Zrób wzór
Zdjęcia poniżej przedstawiają ćwiczenia, które zaprojektowałam jako rozszerzenie do Ćwiczenia 5 z Podstawowego Stopnia Planu Numiconu, którego celem jest pomóc dzieciom zaznajomić się z kształtami Numiconu. W skład tego ćwiczenia wchodzi pokazanie dziecku jednego arkuszu i poproszenie o zrobienie takiego samego planu za pomocą kołków na tablicy. Poszliśmy nieco dalej z tym ćwiczeniem. Richard wybrał dwóch przyjaciół by pomogli mu, a my zabraliśmy pełną gamę sprzętu gier na plac zabaw. Dzieci pozamieniały się kolejnością by ułożyć ogromne karty z liczbami w kolejności liczby a później Richard kładł odpowiedni arkusz Numiconu przy każdej z liczby. Następnie dzieci zamieniły się kolejnością by wybrać woreczki z fasolkami, pierścienie do rzucania i markery by zrobić taki sam wzór jak na arkuszu Numiconu poniżej. Richard zademonstrował to dzieciom, co robi regularnie i z czym jest zaznajomiony, toteż dało to świetną możliwość by sam przejął rolę nauczyciela i rozwijał jego poczucie
własnej godności/ambicję.
Pomocne dłonie
Następne ćwiczenie było oparte na aktywności całej grupy, w którym owa grupa/klasa tworzy odciski dłoni i numeruje je w 5 aż do 100. Zauważyłam, że podczas pracy całej klasy, gdzie nauczyciel Richarda prosił dzieci by pokazały „Ile?” w odpowiedzi na proste działania dodawania, Richard czasami miał problemy w pokazaniu odpowiedniej liczby palców. Myślę, że mogliśmy użyć pomysłu z odciskami dłoni by dać Richardowi dodatkową praktykę i by mógł zrozumieć pytanie „Ile?” bardziej skutecznie.
Richard odcisnął swoje dłonie i z pomocą wyciął je. Ułożyłam je w grupy kart (chyba, albo jakoś warstwowo) , z których każda miała „5”odcisków a następnie pojedyncze palce do 10. Napisane powyżej każdej palca były liczby/cyfry, które one reprezentowały. Z tyłu była natomiast suma, którą mogłeś stworzyć np. 5+1=6 5+2=7.
Gra
Richard wybiera kartę, a następnie kopiuje odcisk dłoni z jego dłonią/palcami przez umieszczenie ich na górze i dopasowanie (obrazek poniżej). Mogłam również podnieść moje palce i powiedzieć sumę 5+3=8 i liczyć mówiąc 5 i 3 daje 8. Richard następnie odwraca kartkę by zobaczyć sumę. Używając ścieralnej tablicy kopiuje sumę niezależnie. Jako kolejne wizualne wzmocnienie, mam arkusze Numiconu przygotowane na to by Richard na nie popatrzył. Pytam go czy może znaleźć 5 i 3(lub czerwone i żółte) i zachęcam go by dopasował arkusze razem i zobaczył jaki nowy wzór utworzą. Następnie poproszę go by znalazł arkusz, który jest taki sam jak 5 i 3 razem wzięte, np. 8 arkusz, „Możesz znaleźć ten sam, numer 8?”
Ile jest sposobów by utworzyć 5?
To ćwiczenie jest zabrane z karty pracy 1.roku, które pokazało 5 wyciętych gruszek na 2 talerzach. Dzieci miały zrobić sumę „jak zrobić 5” używając gruszek i następnie napisać sumę. Zrobiłam jedzenie„rodzynkowe bułeczki”, bo Richard uwielbia tę piosenkę. Również zrobiłam talerze znacznie większe, kwadraty dla Richarda by napisać liczby powiększone oraz zalaminowała kartkę tak by Richard mógł jej używać co jakiś czas oraz by dodać mu pewności przy używaniu zmywalnego mazaka. Zalaminowana kartka była szczególnie praktyczna gdy wykonaliśmy ćwiczenie za pierwszym razem, kiedy Richard potrzebował wiele praktyki by napisać liczby. Pozwalała nam ona zmyć je bardzo szybko i łatwo.
Zmieniliśmy kolejność by rzucać kostką (zakryłam cyfrę 6), i którykolwiek numer się pojawiał, stawał się numerem bułeczek rodzynkowych, które mogliśmy zabrać i policzyć na naszym talerzu. Pozostałe bułeczki liczyliśmy dla innej osoby na ich talerzu. Richard mógł wtedy napisać sumę na swojej kartce np.
Również użyła linii liczby w tym ćwiczeniu by pomóc Richardowi skopiować numery. Kiedy za pierwszym razem wprowadziliśmy to ćwiczenie, miałam zwyczaj pisać numery kropka do kropki, tak by pomóc Richardowi poznać liczebniki.
Czasem używamy rodzynkowych bułeczek przy „Na zakupy” i śpiewamy piosenkę, zmieniamy się miejscami przy kupowaniu bułeczek za 1,2 i 5zł. Zobaczy na ćwiczenie ze sklepem Richarda z zabawami poniżej.
Sposoby by zrobić 10
Kiedy Richard zyskał pewność z „sposobami by zrobić 5”, zagraliśmy w tę samą grę, ale używając wyciętych cukierków i kart do 10. Odwracamy karty jednocześnie by zdecydować ile cukierków pierwsza osoba dostanie.
Na zakupy
Następne ćwiczenie rozwija u Richarda udawanie gry, mowę oraz umiejętności związane z pieniędzmi jednocześnie. Richard ma swój własny specjalny „Sklep z zabawkami”, które zabrał z domu i ze szkoły. Każde ma cenę, z monetą przypieczętowaną z tyłu by dać następną wizualną wskazówkę. Są trzy rodzaje przedmiotów: 1,2 i 5złotówkowe, które Richard wybiera i wkłada do swojego koszyka z zakupami. Kiedy już wybierze, przychodzi do mnie i płaci „prawdziwymi monetami”. Ja tylko wkładam 3 różne monety do portfela dla Richarda by miał z czego wybrać, ale kiedy Richard stanie się jeszcze bardziej pewny, wtedy ceny wzrosną, a sam będzie miał więcej monet do wyboru.
Jest wiele możliwości dla języka przy tym ćwiczeniu np. „Ile to kosztuje”, „Co mogę kupić za 2złote” i nazwy dla wszystkich zabawek. Zwykle gramy w tę grę wcześniej dla całej klasy podczas nauki o pieniądzach. Karty pracy o pieniądzach są zmieniane od 1 do 5zł,a proste obrazki zabawek Richarda są narysowane z cenami przymocowanymi dla Richarda tak by połączył również inne etykiety z cenami.
Czas
Klasa Richarda uczyła się o czasie podczas umiejętności liczenia. Każde dziecko miało ćwiczenie „Paczka czasu”, a paczka Richarda była dostosowana tak, by mu pasowała, chociaż niektóre z arkuszy miały tarcze zegara, które po prostu potrzebowały powiększenia i przekształcenia w zegary o pełnych godzinach niż dokładniejszych (np. 30minut po, za 15minut, itd.). Richard zaczął od stworzenia zegara używając podzielonych szpilek by przytknąć wskazówki i wyciął zegar samodzielnie. Następnie miał większą tarczę zegara, gdzie miał ustawić godziny kolejno, by potem ustawić wskazówki zegara na godzinę 9. Proste zdanie było napisane poniżej: Chodzę do szkoły o 9., które Richard przekalkował na zegar.
Następnie Richard podszedł do zegara. Miał wyciąć i przytknąć proste obrazki takie jak „pobudka”, „jedzenie śniadania”, „pójście do szkoły” i uzupełnić godzinami, tak jak robi te rzeczy każdego dnia. Oboje użyliśmy tych samych zegarów. Następnie rozejrzeliśmy się po szkole by znaleźć jakieś rekwizyty by przedstawić sztukę. Przećwiczyliśmy sztukę pt. „Dzień Richarda” używając rekwizytów takich jak poduszka, miska, łyżeczka, plecak i dzwonek. Richard przedstawił to swojej klasie, by pokazać czego nauczył się o czasie.
Na koniec wziął się nawet ukłonił.
Artykuł przetłumaczony z DSE
tłumaczenie: Pieter
Porozmawiaj na forum