„Jestem dumny(a), że…” – no właśnie, dziwna sprawa, bo choć nasze dzieci nie występują w tym spocie NDSS (National Down Syndrome Society), to z pewnością jesteśmy dumni, oglądając młodych ludzi wypowiadających fundamentalne prawdy o życiu, które tak trudno nieraz innym pojąć. W tym sensie statystyczne dane w migawkach przecinające wypowiedzi wcale nie robią większego wrażenia, wręcz niknąc w swej miernej wymowie przy urzekającym swą prostotą i szczerością świadectwie człowieczeństwa, jakie dają te dzieci, każde na swój szczególny, odmienny sposób.
Dla nas z pewnością ten film ma jeszcze jeden aspekt, ten ukryty dla większości – wielu lat pracy nad sobą, ustawicznej rehabilitacji, wysiłków logopedycznych…ale czy to się liczy?
Odprężcie się i obejrzyjcie ten film.