Kynoterapia (z grec. kyon – pies, w dopełniaczu: kynos i therapeia – opieka, leczenie) to naturalna metoda wspomagania w leczeniu i rehabilitacji przy pomocy psów, mająca na celu przywróceniezdrowia i dobrego samopoczucia wszystkim ludziom, którzy tego potrzebują: niepełnosprawnym, chorym, starszym, samotnym.
Po raz pierwszy wyrażenia „terapia z udziałem zwierząt” (pet therapy), określającego wykorzystanie zwierząt w leczeniu zaburzeń psychicznych użył w 1964 roku amerykański psychiatra dziecięcy Boris Levinson.
Pomysł, że obecność zwierząt może mieć wpływ leczniczy, nasunął się mu gdy spostrzegł, że niektórzy autystyczni pacjenci – dzieci mające wielkie problemy z kontaktowaniem się i komunikowaniem z ludźmi – bez trudu nawiązuja przyjaźń z jego psem Jingelsem. Włączając Jingelsa do swoich wymyślonych zabaw, dzieci początkowo kompletnie ignorowały obecność psychiatry.Od tego czasu terapia z udziałem zwierząt stosowana jest oficjalnie w Stanach Zjednoczonych.
Obserwacje jakich dokonał Levinson gdy zaczął używać swego psa w sesjach terapeutycznych, zostały opublikowane w artykule pod tytułem „Pies jako współterapeuta” („The dog as Co-therapist”). Psychiatra ostrożnie wkradając się w zabawy stopniowo zdołał nawiązać z dziećmi nić porozumienia a tym samym terapię. Innymi słowy zwierzę „przełamywało lody”, najpierw pomagając osłabić rezerwę i wrogość dziecka, a następnie stając się ośrodkiem porozumienia między pacjentem a terapeutą. Twierdził między innymi, że opiekowanie się w dzieciństwie zwierzęciem może wyrobić większą wrażliwość na uczucia i postawy innych ludzi; nauczyć tolerancji, samoakceptacji i panowania nad sobą oraz wcześnie unaocznić fakty życia i śmierci. Levinson sądził ponadto, że ulubione zwierzęta mogą bezpośrednio sprzyjać rozwojowi emocjonalnemu, będąc w okresach wyobcowania, odrzucenia lub kryzysu stałym źródłem przyjaźni, poczucia bezpieczeństwa. Uważał, że właśnie ta jedyna i bezwarun
kowa zdolność dawania, nie osądzającego uczucia i oparcia decyduje o terapeutycznym znaczeniu zwierząt. Jeśli postępować ostrożnie, towarzystwo zwierząt może stać się zamierzoną formą terapii, zwłaszcza w takich instytucjach, jak szpitale i domy opieki, gdzie pacjenci nieuchronnie pozbawieni są towarzystwa i wsparcia krewnych oraz przyjaciół.
Ogólne korzyści kynoterapii są następujące:
- poprawa kondycji psychicznej i fizycznej,
- wspomaganie rozwoju emocjonalnego,
- metoda ta pozwala utworzyć jedyną i niepowtarzalną więź: człowiek – zwierzę,
- budowanie pozytywnego nastawienia do siebie i otoczenia,
- usuwanie barier psychicznych, społecznych i izolacji,
- nawiązywanie kontaktów ze światem,
- aktywizacja,
- wspomaganie w rozwoju fizycznym i umysłowym,
- naturalne wyciszenie, harmonia i równowaga psychiczna,
- pomoc w zaburzeniach koncentracji uwagi,
wspomaganie rehabilitacji m.in. osób niewidomych, autystycznych, z upośledzeniem umysłowym i mózgowym porażeniem dziecięcym,
- socjalizacja człowieka i psa.
Nie każdy pies może być kynoterapeutą. Musi to być zwierzę zdrowe, ułożone i z odpowiednim charakterem: spokojne, zrównoważone, cierpliwe, przyjaźnie nastawione do ludzi.
Osoba prowadząca zajęcia kynoterapii powinna być wykształcona w kierunku pedagogicznym, psychologicznym lub medycznym. Powinna posiadać wiedzę z zakresu pedagogiki specjalnej, podstaw psychologii i rewalidacji, kynologii, podstaw szkolenia psów. Kompetencje, odpowiedzialność i pasja są ważne dla bezpiecznego i efektywnego prowadzenia zajęć kynoterapii.
Jak wyglądają zajęcia z psem?
Są zróżnicowane, a najważniejszym jednak kryterium doboru ćwiczeń są indywidualne potrzeby dzieci. Zadania ogólne polegają na oddziaływaniu na cztery strefy:
umysłową,
- emocjonalną,
- społeczną
- i fizyczną.
Na każdych zajęciach odbywają się takie ćwiczenia, jak m.in.:
- głaskanie,
- przytulanie i karmienie psa,
- stosowanie komend w praktyce (stosownie do możliwości dziecka),
- a także spontaniczna lub ukierunkowana zabawa ze zwierzęciem.
- Bardzo ważnym elementem zajęć jest relaksacja, kiedy dziecko kładzie się na lub przy psie, słuchając przy tym opowiadania lub muzyki. Każde zajęcia dostarczają nowych informacji i pomysłów do wykorzystania w przyszłości.
O dogoterapii możesz również porozmawiać na forum.